ยอนจูต้องตัดสินใจว่าจะเลือกใครพ่อที่เธอรักหรือคนรักของเธอ ว่าจะให้เรื่องทั้งหมดจบแบบไหน ต้องมีใครสักคนที่ต้องตายจากไป ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมเสียคนใดคนหนึ่งไป เธอนำแหวนที่คังชอลถอดออก นำกลับมาใส่เหมือนเดิม ทุกคนต้องรอด และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคนปกติ
ดังนั้นคังชอลต้องเชื่อในการตัดสินใจของเธอด้วย ในเมื่อเธอตัดสินใจแบบนี้ คังชอลจึงให้เธอวาดประตูด้านหลังและรถเพื่อที่จะได้หลบหนีจากที่นี้ก่อนที่เธอจะคิดหาทางออกจากเรื่องนี้ได้ เขาทั้งสามคนหนีออกมาได้ คังชอลส่งให้ยอนจูและซองมูไปพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งก่อน ตัวเขาจะไปหาโดยุนตามที่นัดกับฮัน ชอลโฮไว้ พอเขามาถึงก็มาเจอกับลูกน้องของโดยุนที่นั้น เขาสั่งให้พวกนั้นรอที่นั้น แล้วเข้าไปคนเดียว แต่เขาไม่ได้เอาคอมมาด้วย มันลากโดยุนออกมาพอดี สภาพเขาดูไม่ได้เลยอาบเลือดไปทั้งตัว แล้วคังชอลสั่งให้ลูกน้องพาโดยุนไปส่งที่โรงพยาบาล
จากนั้นคังชอลก็เข้าไปพบฮันชอลโฮ คังชอลนำไฟล์วีดีโอที่ตัวเขาถูกทำร้ายมาให้กับ ฮันชอลโฮ ถ้าฮันชอลโฮยังคิดจะก่อกวนเขาอีก เขาจะนำไฟล์ทั้งหมดนี้ส่งให้กับตำรวจ แล้วสั่งห้ามตามหาคอมฯเครื่องนั้นอีก ฮันชอลโฮรู้ว่าถ้าคังชอลตายเรื่องนี้ก็จะจบลง มันจึงชักปืนออกมายิงคังชอล เปรี้ยง!! คังชอลยังไม่ทันตั้งตัวก็เลยโดนเข้าเต็มๆ เขาล้มลง ฮันชอลโฮจะเข้ามายิงซ้ำ มันสั่งให้ลูกน้องออกไป มันบอกคังชอลว่ามันได้ยินเรื่องโลกสองใบมาจากโดยุน ในการ์ตูนคังชอลเป็นตัวเอก ส่วนมันเป็นตัวร้าย คอมฯเครื่องนั้นเป็นของนักวาดการ์ตูนที่วาดเรื่องนี้ที่ชื่อ โอซองมู ตอนนี้มันไม่สนใจเรื่องการเลือกตั้งแล้ว มันสนใจว่ายังมีโลกอีกใบรอมันอยู่ ถ้าคังชอลสามารถข้ามระหว่างสองโลกได้เพียงแค่คิด มันก็ต้องทำได้เช่นกัน ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายของเรื่อง ไม่ว่าตัวเอกหรือตัวร้ายของเรื่องตาย เรื่องก็จะจบทันที แล้วพอเรื่องจบลง มันก็สามารถข้ามไปอีกโลกหนึ่งได้ มันไม่ต้องการคังชอลแล้ว
มันกำลังจะหันกลับมายิงซ้ำอีกนัด ปรากฏว่าคังชอลเอื้อมเท้าไปเตะเก้าอี้ใส่มันโดนอย่างจัง แล้วรีบลุกขึ้นมาจับมันไว้ ทั้งสองคนยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่สักพัก ในที่สุดคังชอลก็แย่งปืนมาจากมันได้อย่างสำเร็จ ลูกน้องของฮันชอลโฮข้างนอกได้ยินเสียงก็รีบเปิดประตูเข้ามาดู คังชอลเล็งปืนไปที่พวกมัน แล้วก็ยิง เปรี้ยง เปรี้ยง !! พวกมันตายทันที
คังชอลพยายามหนีออกมา กระสุนปืนหมด เขาจึงต้องใช้กำลังที่เหลืออยู่สู้กับลูกน้องฮันชอลโฮ ที่อยู่ด้านนอกห้อง เพื่อจะได้หนีออกมา โดยุนสั่งให้พวกลูกน้องของตนกลับไปช่วยคังชอลเดี๋ยวนี้ พวกเขาเจอคังชอลหนีออกมาได้พอดี จึงเข้าไปช่วยหยุดคนที่ตามออกมา แล้วคังชอลก็ขึ้นรถขับหนีออกไปได้
โดยุนโทรหายอนจู เพื่อถามหาคังชอล เธอจึงสงสัยว่าทำไมไม่อยู่ด้วยกัน ทั้งที่เขาออกไปช่วยโดยุน เขาจึงบอกเธอว่าคังชอลหนีออกมาจึงคาดกัน เขาจะส่งคนไปคุ้มกันเธอที่นั้น แล้วออกตามหาคังชอล เธอวางสายแล้วรีบโทรหาคังชอลทันที แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้
ในที่สุดคังชอลก็โทรมาหายอนจู เขาบอกให้เธอมารับเขาได้ไหม รถเขาน้ำมันหมด ไปไหนไม่ได้ เขาเผลอหลับไปจึงไม่ได้รับสายเธอ เขาจอดอยู่แถวป้ายรถเมล์ ตอนนี้เขาตาพร่าไปหมดแล้ว เขาวางสายเธอไป แต่เธอยังไม่รู้ที่อยู่ของเขาแน่นอน เธอจึงรีบวาดรถคันใหม่อีกคันเพื่อที่จะขับออกไปหาเขา เธอทิ้งพ่อไว้ที่ห้องคนเดียว แล้วเธอก็โทรบอกโดยุนให้รู้ว่าเธอกำลังจะออกไปหาคังชอล
คังชอลเดินออกจากรถมา เพื่อที่จะดูว่าป้ายรถเมล์คือที่ไหน เขาค่อยๆเดินมาที่นั้น เขานั่งลงแล้วโทรบอกยอนจูว่าเขาอยู่ที่ป้ายรถเมล์ แทชิบรี เขาเริ่มกระอักเลือด ดูเหมือนเขากำลังจะตาย เธอรีบโทรบอกโดยุนให้รีบส่งรถพยาบาลไปรับเขาอีกทางหนึ่งเผื่อว่าจะไปถึงก่อนเธอ
คังชอลโทรหาเธออีกครั้ง เขาบอกว่ารอเธออยู่นะ ยอนจูร้อนใจมากแต่ระยะทางมันไกลกว่าที่เธอคิด “ตอนสุดท้ายคงใช้เวลาไม่นาน มันคงไม่นานแน่ๆ ใครเขาชอบตอนจบที่น่าเบื่อกันล่ะ รีบมานะ ผมคิดถึงคุณนะ” คังชอลพูดไปก็ร้องไห้ไป และแล้วโทรศัพท์ก็หลุดออกจากมือเขา
เมื่อเธอไปถึงเห็นเขานั่งอยู่หน้าป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามกับเธอ เธอจอดรถแล้วรีบลงจากรถทันที “ฉันอยู่นี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” คังชอลเงยหน้ามาดูเธอ ตาเริ่มพร่ามัว เขายิ้มให้เธอ ยอนจูร้องไห้ฟูมฟาย พยายามรอข้ามถนนเพื่อไปหาเขา เธอเห็นเขาล้มลงไป แล้วคำว่า(จบบริบูรณ์)ก็ปรากฏขึ้น เธอวิ่งข้ามไปแบบไม่คิดชีวิต รถสิบรถตัดหน้าเธอ เธอจึงหยุด แล้วทุกอย่างกลับสว่างขึ้นดูเหมือนว่าเธอได้กลับมาอยู่ที่โลกแห่งความจริง เธอไม่เห็นเขาแล้ว คังชอลไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้ว
แล้วในที่สุด คอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ที่ห้องโอซองมูก็หายไปต่อหน้าซูบง เขาตกใจมากจึงรีบเปิดเว็บตูนอ่าน ก็พบว่าคังชอลตายแล้ว และเห็นว่ายอนจูอยู่ที่ป้ายรถเมล์จึงรีบขับรถออกไปหาเธอที่นั้น ยอนจูยังคงนั่งร้องไห้อย่างหนัก เธอรับไม่ได้จริงๆ คังชอลได้จากเธอไปแล้ว
ศจ.เห็นตอนจบก็ไม่พอใจอย่างมาก จึงรีบออกไปตามหายอนจู ปรากฏว่าเธอนอนอยู่ห้องฉุกเฉิน เธอหมดสติไป แต่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด เขามาเห็นเธอสภาพนี้ก็เศร้าไปกับเธอด้วย ซูบงเป็นอีกคนที่ต้องร้องไห้ให้กับเรื่องนี้ เขารีบขับรถออกไปรับโอซองมูที่โรงแรม
แหวนที่นิ้วยอนจูหายไปต่อหน้าเธอ นั้นยิ่งทำให้เธอยิ่งร้องไห้ออกมาอีก ศจ.พัคเจอซูบงก็ถามเรื่องดับเบิลยูว่าจบแล้วจริงๆใช่ไหม แล้วทำไมพระเอกต้องตายแทนตัวร้ายด้วย เขาไม่อยากให้จบแบบนี้เลย ซูบงทนไม่ไหว ตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ “พอได้หรือยัง หุบปากไปเลย ถ้าพูดอีกคำเดียวล่ะก็...!!!! แล้วเขาก็เดินจากไป
ซูบงมาบอกยอนจูเรื่องพ่อ เขาไม่เจอโอซองมูที่นั้น ดับเบิลยูก็จบแล้ว อาจารย์ควรจะกลับมาแล้ว แต่นี่กลับไม่เจอตัวเขา เธอถอดสายน้ำเกลือออกแล้วรีบกลับบ้านทันที เธอพยายามจะหาคอมฯตัวนั้น ซูบงว่ามันหายไปเลยหลังจากที่การ์ตูนจบลง เพราะมันไม่ใช่เครื่องจริง แต่ถึงเครื่องจริงยังอยู่ก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว เรื่องมันจบลงแล้วจริงๆ เธอทรุดตัวลงร้องไห้ทันที
เธอหลับไปเพราะความเพลีย พอตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้อีก เธอขับรถกลับไปที่เดิมที่ๆคังชอลล้มลงที่ป้ายรถเมล์นั้น เธอกลับมานั่งวาดรูปพ่อของเธอ เธอตามหาพ่อของเธอ ทำใบปลิวแจกไปทั่วเผื่อว่าจะมีคนพบเขา เธอยังคงกลับไปนั่งรอคังชอลที่ป้ายรถเมล์นั้นทุกวัน ยอนจูเป็นคนเดียวที่ยอมรับความจริงไม่ได้
หลังจากที่ดับเบิลยูถูกตีพิมพ์มาเป็นเวลาเจ็ดปีในเดือนกันยายน ปี 2016 เรื่องดับเบิลยูก็ถึงตอนอวสาน ในฐานะตัวเอกของเรื่อง คังชอล ต้องเจอเรื่องมากมายตั้งแต่ต้นจนจบ เขาต่อสู้และไม่ยอมรับชะตากรรมที่นักเขียนกำหนดให้ เขาไม่ยอมหายตัวไป เขาฝันอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่สุดท้าย เขาก็ต้องพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา และถูกฆ่า... โดยตัวร้ายของเรื่อง ต่อหน้าผู้หญิงที่เขารัก
นักข่าวหลายคนอยากถามเกี่ยวกับตอนจบ แต่ผู้เขียนกลับไม่อยู่ให้พวกเขาสัมภาษณ์ ถึงแม้ว่าการ์ตูนจะจบลงแล้ว แต่อาจารย์โอ ซองมูก็ไม่ได้กลับมา คนส่วนมากไม่ได้ตั้งคำถามกับตอนจบของเรื่อง ถึงตอนจบจะเศร้า พวกเขาก็ไม่ได้ติดใจกับตอนจบแบบนั้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่า จริงๆแล้วเรื่องนี้ไม่ได้จบเศร้า....
ลูกน้องโดยุนไปเฝ้าโอซองมู ขณะที่เขากำลังคุยโทรศัพท์กับโดยุนอยู่นั้น ซองมูก็ได้ยินทุกอย่าง ซองมูขอคุยกับโดยุน บอกว่าให้แก้มัดให้เขา เขาจะช่วยคังชอลได้เร็วกว่าเพราะเขาจะใช้คอมฯวาดให้ ซองมูลุกขั้นมานั่งวาดแต่แล้วกลับผิดคาด เขาวาดเข็มฉีดยาใส่บอดี้การ์ดคนนั้นล้มลง
เขาโทรหาฮันชอลโฮ ที่กำลังอาละวาทลูกน้องอยู่ “ฉันเป็นคนสร้างแกขึ้นมา ให้เป็นผู้ร้าย แกอยากจับมือฉันใช่ไหม แกถึงยิงคังชอล ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ตั้งแต่ปีที่แล้ว “ เขาวาดปืนให้ไปอยู่ในมือของฮันชอลโฮ แล้วล็อคห้องทำงานเขาจากด้านใน “แกจะคุมสติไม่อยู่ แล้วลั่นไกปืนจอขมับตัวเอง ฉันจะจบเรื่องแบบนี้ แต่ว่าแกคงไม่อยากทำแบบนั้น แกอยากเป็นประธานาธิบดี แกคิดว่าถ้าแกรู้ความจริงแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้ล่ะ แกก็เป็นตัวร้ายเหมือนกัน แกต้องไปกับฉัน ฉันล้มเหลวทุกอย่าง แต่ฉันจะกำจัดแก ก่อนฉันจะไป ....” เปรี้ยง!!!
จบที่ฮันชอลโฮ ฆ่าตัวตายพร้อมมีไฟล์วีดีโอทำร้ายคังชอลและจดหมายลาตายวางอยู่โต๊ะทำงาน ตำรวจได้รับข้อมูล ความจริงเบื้องหลัง การเสียชีวิตของซน ฮยอนซอก
หลังจากที่ซองมูได้ทำทุกอย่างให้จบตามที่เขาคิด เขานำรูปถ่ายของเขาพร้อมจดหมายใส่ไว้ในมือของบอดี้การ์ดคนนั้นที่นอนสลบอยู่ เขาโทรหาโดยุน เพื่อถามหาที่อยู่ของคังชอล เขาต้องการเจอลูกสาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจบเรื่องนี้ เขาขับรถออกไปหาเธอ
ซองมู และคังชอล ไม่สามารถจะอยู่ร่วมกันได้ ถ้าคังชอลมีความสุข ซองมูเองก็ต้องมีแต่ความเศร้า (ซองมูกำลังค่อยๆจางลงไปทุกที) ซองมูขับรถมาทันที่จะเห็นลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย เขาจอดรถอยู่ใกล้ๆยอนจู และคังชอล เมื่อเขาเจอลูกสาว ก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก ตัวเขาจึงค่อยๆละลายหายไป เขามองลูกสาวด้วยความรัก เขายอมจะจากไปเองเพื่อให้เรื่องนี้มันจบลงตรงที่ตัวร้ายของเรื่องตายหมด ทั้งตัวเขาและฮันชอลโฮ
ตอนจบไม่ได้จบลงตอนคังชอลตาย แต่จบลงตอนที่ตัวร้ายโดนกำจัด คนอ่านไม่ได้เห็นจุดจบของตัวร้าย ฆาตกรช่วยให้คังชอลมีความสุข นาทีสุดท้ายของชีวิตของซองมู ถูกตัดออกไปซึ่งเป็นตอนที่เขาหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าคังชอลไม่ได้ตาย เว็บตูนจบลงก่อนที่เขาจะฟื้นขึ้นมา โดยุนมาช่วยเขาได้ทัน เขาจึงรอดมาได้ ตอนนั้นคังชอลได้รู้ว่าบทบาทในฐานตัวเอกของเขาได้จบลงแล้ว
พอโซฮีกลับมาจากเมืองนอก ก็ได้ข่าวว่า ฮันชอลโฮ ตายแล้ว เรื่องราวทั้งหมดที่คังชอลโดนใส่ร้ายได้คลี่คลายทั้งหมด เธอจึงไปเยี่ยมคังชอลที่เรือนจำ คังชอลคงรับโทษไม่นาน เพราะข้อหาฆาตกรรมได้ถูกถอนแล้ว คังชอลให้โดยุนตามหาซองมู แต่ไม่พบ เขาเจอจดหมายกับรูปถ่ายของซองมูที่บอดี้การ์ดคนนั้นจึงเอามาให้คังชอล ไม่มีใครเห็นเขาอีกเลย คังชอลจึงเดาได้ว่า ซองมูน่าจะหายไปจากโลกนี้แล้วจริงๆ
ในจดหมายนั้นได้เขียนว่า(ถึงคังชอล ฉันเคยหวังว่า นายจะยอมให้ฉันจากไปอย่างสงบสุข แต่สุดท้าย ฉันก็เป็นฝ่ายจากไปเอง ฉันตายไปแล้ว จิตใจของฉันอยู่ในสภาพย่ำแย่ ฉันไม่รู้ว่า ตัวเองจะสติหลุดอีกเมื่อไหร่ วันนี้ฉันจะจบชีวิตตัวเอง นายจะได้ข้ามไปโลกความจริง ส่วนฉันจะขอจบชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ นายจะได้ใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ ส่วนฉันจะจากไปในฐานะตัวละครตัวหนึ่งในเรื่อง นายจะหนีเนื้อเรื่องที่ฉันวาดไว้ได้ ส่วนฉันจะติดอยู่ในเรื่องนี้ แล้วก็ตายไป ชีวิตชอบเล่นตลกกับเราเนอะ ว่าไหม ขอให้มีความสุข ทำให้ยอนจูมีความสุขด้วย และถ้านายเจอยอนจู บอกเธอว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ เธอจะได้ไม่เสียใจ บอกเธอว่า ฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในโลกใบนี้ ในโลกการ์ตูนที่ฉันเป็นวาด) คังชอลติดคุกเป็นเวลาสองปี และโลกของดับเบิลยูก็จบลงทันที เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ
ยอนจูยังคงวนเวียนอยู่ที่ห้องทำงานของพ่อ เธอขับรถไปหาคังชอลที่ป้ายารถเมล์นั้นอย่างที่เคยทำทุกวัน วันนี้ฝกตกหนัก เธอนั่งรออยู่อย่างนั้นจนตัวเปียก คิดว่าสักวันหนึ่งคังชอลคงจะมาหาเธอ มีคนโทรหาเธอที่บ้าน เพราะเธอไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วย มีใครคนหนึ่งขับรถหาเธอที่นั้น เขาลงจากรถเดินมาหาเธอก่อนที่เธอจะสลบไป
ยอนจูไปฟื้นที่โรงพยาบาล เธอรู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งนอนกอดและจับมือเธอไว้ ทั้งมือเขาและเธอสวมแหวนแต่งงานอยู่ เธอพลิกตัวกลับไปมอง ก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาคือคังชอลสามีของเธอนั้นเอง
“ตื่นแล้วหรอ รู้สึกอย่างไรบ้าง ผมบอกให้แม่คุณกลับไปก่อน ผมนึกว่าแม่คุณจะถามอะไรเยอะแยะซะอีก แต่กลับไม่ค่อยพูดอะไรเลย ผมบอกแม่คุณไม่ได้ว่าผมเป็นสามีคุณ ก็เลยบอกแค่ว่าเป็นแฟน ตอนนั้นผมรีบจึงเอานามบัตรประธานคังชอลให้แม่คุณดู แต่แม่คุณไม่ได้พูดอะไรมาก ผมติดคุกอยู่สองปี แต่ตามเวลาที่นี่เพิ่งผ่านไปแค่อาทิตย์เดียวเอง ผมกลัวว่าเวลาของทั้งสองโลกจะหมุนเร็วเท่ากัน ผมกลัวว่าคุณต้องทนเหงาคนเดียวตลอดสองปี ตอนนี้ผมโล่งอกแล้วล่ะ”
ยอนจูเอื้อมมือไปลูบหน้าคังชอล เธอแทบไม่อยากเชื่อสายตาเธอ คนรักของเธอได้กลับมาแล้ว เธอถามถึงพ่อของเธอ เขาจึงเอารูปที่ซองมูทิ้งไว้ให้มอบให้กับเธอ เธอรับไว้แล้วก็ร้องไห้ออกมา เขาจึงกอดเธอไว้
เรื่องราวในดับเบิลยูจบลงแล้ว แต่ตอนจบของคังชอลกับยอนจู ยังไม่รู้จะลงเอยแบบไหน แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งสองคนไม่ต้องเสี่ยงชีวิตอีกแล้ว ถึงแม้เรื่องราวต่อจากนี้จะธรรมดาและน่าเบื่อ แต่พวกเขาหวังว่า เรื่องราวของพวกเขาจะยังคงดำเนินต่อไปอีก 50 ปี เหมือนคู่รักธรรมดาทั่วไป จบบริบูรณ์
ติดตามซีรี่ย์เรื่องต่อไปกันได้นะคะ ขอขอบคุณทุกกำลังใจ ขอขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมานาน ขอบคุณจริงๆค่ะ
Review-Series-by-PaeReview-Series-By-Pae
https://pp-review-series.bloggang.com
https://pp-review-series.blogspot.com/
https://www.blockdit.com/pae
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก www.imbc.com, //www.anewkindofhobby.com,
ติดตามดูซีรีส์ได้ที่ www.viu.com
