"W" หรือ W Two Worlds เป็นซีรีส์ที่ครบรสมากเรื่องหนึ่ง
ที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาด เนื้อเรื่องดี แปลกแนวเป็นเรื่องราวระหว่างโลกความจริงกับโลกการ์ตูน
เป็นซีรีส์แนวดราม่า(Drama), โรแมนติก(Romantic), แฟนตาซี(Fantasy) พล็อตเรื่องที่แปลกใหม่ คาดเดายาก
ตื่นตาตื่นใจ ต้องคอยลุ้นตลอดทั้งเรื่อง ว่าเรื่องราวจะลงเอยอย่างไร
ฆาตกรคือใคร และยิ่งได้นักแสดงนำอย่าง อีจงซอก และฮันฮโยจู มารับบทคู่พระนางด้วยแล้ว
เรื่องนี้ต้องขอบอกว่ามันส์หยด เด็ดสุดๆไปเลย ขอยกให้อยู่ใน Top 10 ซีรีส์ในดวงใจของแอดมินเลยค่ะ สำหรับคนที่เคยดูแล้ว กลับมาอ่านซ้ำกันได้นะคะ
จำนวนตอน 16 ตอน
ฉายเมื่อปี 2016(2559)
นักแสดงนำ
อีจงซอก 이종석 (Lee Jong Suk) เรื่องที่เขาเคยเล่น
คือ “Doctor stranger”,“I can hear your voice”,
“Pinocchio” ส่วนเรื่องนี้เขาได้รับบทบาทเป็นหนุ่มนักธุรกิจ
เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ เขารับบทเป็น "คังชอล" พระเอกของการ์ตูนเรื่องดับเบิลยู
ชายหนุ่มผู้มีภูมิหลังอันซับซ้อน อดีตนักกีฬาเหรียญทองโอลิมปิก ประเภทยิงปืนสั้น ที่ผันตัวมาเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์
และได้เป็นเจ้าของธุรกิจที่มีมูลค่ากว่า 1.5 ล้านล้านวอน
ในเวลาต่อมา
ฮันฮโยจู 한효주 (Han Hyo Joo) นางเอกทงอี หรือจอมนางคู่บัลลังก์, อิลจิแม วีรบุรุษจอมโจร เธอได้รับความนิยมอย่างมากในบทบาทของทงอี
และในเรื่องนี้ เธอรับบทนางเอกชื่อโอ ยอนจู เธอเป็นแพทย์ฝึกหัดปี 2 ของแผนกศัลยกรรมทรวงอก โรงพยาบาลมยองเซ และเธอก็เป็นแฟนคลับคังชอล พระเอกของเรื่องดับเบิลยู
ที่พ่อของเธอเป็นคนเขียนขึ้นมา
“การ์ตูนออนไลน์ที่ดีที่สุดของเกาหลี
ด้วยยอดขายกว่าสิบล้านเล่ม ดับเบิลยู W”
รายงานข่าว
"ต่อไปเรามาดูบรรยากาศงานโอลิมปิก 2004 ที่เอเธนส์กันดีไหมครับ
กีฬายิงปืนของเรามีมีข่าวดีด้วยล่ะค่ะ ใช่แล้วครับ " ขณะนี้ที่สนามยิงปืนกลาง
เกมรอบชิงชนะเลิศ ประเภทปืนสั้น 50 เมตร กำลังทำการแข่งขันอยู่
คังชอลจากเกาหลีใต้ก็ทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม
เขายังเด็กแต่ฝีมือไม่ด้วยกว่าใครเลย เขาเป็นเพียงเด็กชั้น ม.5 เท่านั้น
คังชอลกำลังต่อสู้เพื่อให้ได้เหรียญทอง ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ารอบมาเป็นลำดับที่ 7
แต่ตอนนี้คะแนนสะสมก็นำมาเป็นอันดับหนึ่ง
เขายิงไปทั้งหมด 7 ครั้งแล้ว คะแนนล่าสุด 10.6 อาสิมอฟจากยูเครน ได้คะแนนมาเป็นอันดับสอง ได้ 9.9
และนี่คือการแข่งระดับโลกของคังชอลในฐานะทีมชาติ
เขากำลังจะยิงนัดต่อไป เล็ง ยิง 10.2 คะแนน ส่วนอาสิมอฟได้เพียง 9.5 คะแนน
และครั้้งต่อไปเป็นครั้งที่ 9 เล็ง ยิง และครั้งนี้คังชอบกลพลาดแล้ว
เขาได้เพียง 7.9 คะแนน ส่วนอาสิมอฟได้ไป 10.2 คะแนน ตอนนี้อาสิมอฟนำอยู่ 0.2 จากคะแนนรวมทั้งหมด
ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายตัดสินว่าใครจะได้เหรียญทองแล้ว
คังชอลพยายามรวบรวมสมาธิเป็นอย่างมาก ทุกคนยิงนัดสุดท้ายออกไปแล้ว อาสิมอฟได้ไป 10.4
คะแนน
แต่คังชอลยังไม่ยอมยิงออกไป เขาเล็ง เล็ง เหลือเวลาไม่มากแล้ว เขาต้องยิงภายใน 75
วิ
พ่อของเขาซึ่งเป็นโค้ช ตะโกนบอกเขา "คังชอลยิง ยิง ไม่มีเวลาแล้ว"
และเขาก็ยิง เปรี้ยง!! คะแนนที่ได้คือ 10.9 คะแนน!!!
ไม่น่าเชื่อเขาทำได้ เขารีบวิ่งไปกอดพ่อของเขาด้วยความดีใจสุดขีด
คังชอลได้เหรียญทองในการแข่งขันยิงปืนสั้น 50 เมตรชาย
ครอบครัวคังชอล
พ่อ แม่ น้องสาว น้องชาย พวกเขากำลังนั่งดูรายการแข่งขันบอลกันอย่างสนุกสนาน
แล้วจู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู แม่ลุกไปเปิดประตูเพราะคิดว่าคังชอลกลับมาแล้ว เธอยังไม่ทันได้เปิดประตู เธอพบกับชายชุดดำ แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไร
เธอก็ถูกยิง เปรี้ยง! แสกกลางหน้าผาก เธอล้มลงทันที พ่อสงสัยว่าทำไมไปนานจึงตามออกไปดู
เปรี้ยง!! พ่อล้มลง มันเดินเข้าไปในบ้าน 2
พี่น้องกำลังเชียร์บอลกันอย่างสนุกสนาน เปรี้ยง เปรี้ยง !! ทั้งคู่โดนยิง
ทั้งครอบครัวคังชอลโดนยิงตายยกครัว !!
คังชอลโดนจับข้อหาฆาตกรรมยกครัวโดยอาวุธปืนสั้นที่เขาถนัด
เขาโดนพาตัวมาที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำ
ในขณะกำลังสอบสวนคังชอลซึ่งไม่ได้อยู่ที่บ้านในวันนั้น ตำรวจพบอาวุธปืนในระยะ 500
จากที่เกิดเหตุ ตำรวจทำการแถลงข่าวเกี่ยวกับคดี นี่คือปืนสั้นที่ใช้ก่อคดี
เป็นปืนสั้นขนาด 5.56 มม. ผลิตในสวิส ที่ปืนมีคราบเลือดของเหยื่อ และลายนิ้วมือของคังชอล
และยังเป็นกระบอกเดียวกับปืนที่คังชอลใช้ในการแข่งโอลิมปิกอีกด้วย
หลายคนไม่เชื่อว่าเขาจะสังหารพ่อของเขา เหตุจูงใจยังไม่ชัดเจน แต่จากคำให้การของคนรอบๆตัวคังชอล
ขณะที่เขาตัดสินใจเลิกแข่งยิงปืน ไปเรียนวิศวคอมพิวเตอร์
เขามีปัญหากับพ่ออยู่บ่อยครั้ง
แต่มันก็ยังมีน้ำหนักไม่พอว่าทำไมนักกีฬาโอลิมปิกคนนี้ถึงก่อเหตุฆ่ายกครัวตัวเองได้
มีกระแสต่อต้านจากสังคมเป็นจำนวนมาก แต่อัยการมีคำสั่งจับกุมเขาอย่างรวดเร็ว
คังชอลโดนสอบสวนอย่างหนัก “มีพยานสองคนเห็นว่า
นายก่อเหตุจากบริเวณประตูหลังบ้าน นายทะเลาะกับพ่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะก่อเหตุ แล้วนายก็พูดกับเพื่อนนาย
ขณะกำลังดื่มเหล้าเมามาย ว่าพ่อนายน่ารำคาญและอยากให้เขาหายๆไปซะ ถูกไหม” “เปล่าครับ ผมไม่ได้พูด” “ ฉันเข้าใจว่านายอยากใช้ชีวิตตามลำพัง
นายต้องการแบบนี้ใช่ไหม แต่นายไม่ควรยิงพ่อตัวเอง
นายยิงแม่ที่พยายามห้าม
นายสติแตกและยิงทุกคนทิ้งทั้งหมด
นายแกล้งวิ่งออกไปแล้วกลับมาร้องไห้ต่อหน้ารูปพ่อแม่ รู้ไหมคนแบบนายเรียกว่าอะไร
เศษสวะสังคมไง มันเป็นงานของฉันที่จัดการกับคนแบบนายยังไงล่ะ” คังชอลไม่ตอบอะไร
ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
คุณซนเพื่อนของพ่อ มาเยี่ยมคังชอลที่ห้องขัง
อัยการคนที่ทำคดีนี้คือ ฮัน ชอลโอ เขาเป็นคนไฟแรง เขาอยากเป็นนักการเมือง เขาพยายามสร้างชื่อจากคดีของเขา
เพราะคังชอลเป็นคนดัง เขามาบอกคังชอล พิธีศพต้องรีบจัดการ เพราะเลื่อนไม่ได้แล้ว เขาจึงจัดการทุกอย่างให้คังชอล
คังชอลร้องไห้หนักมาก
วันพิจารณาคดี
“พิจารณาจากเวลา และลักษณะการเกิดเหตุ เราไม่สามารถระบุได้ว่า
เป็นการกระทำโดยเจตนาหรือไม่ การฆาตกรรมครอบครัวของตนโดยมีการวางแผนล่วงหน้านั้น เป็นการกระทำที่อุกอาจและโหดร้ายและผิดกฎศีลธรรม ยิ่งกว่านั้น
ผู้ต้องสงสัยเป็นถึงนักกีฬาชื่อดัง ในฐานะที่เป็นแบบอย่างแก่วัยรุ่น
การกระทำเช่นนี้ถือเป็นความรุนแรงที่ไม่สามารถเปรียบกับสิ่งใดได้
เพื่อเป็นการเตือนสังคมถึงภยันตราย ผมขอเรียกร้องให้ ลงโทษสูงสุดตามที่บัญญัติไว้ตามรัฐธรรมนูญ
โทษประหารชีวิต” คังชอลทนไม่ไหวกับคำตัดสินของอัยการฮัน
จึงลุกไปทำร้ายเขาทันที เขากรีดร้อง “แกทำอย่างนี้ได้ยังไง ไอ้เลว อ๊า!!"
โอยอนจู (แพทย์ฝึกหัดปี 2 ของแผนกศัลยกรรมทรวงอก
โรงพยาบาล มยองเซ) และซอกบอมเพื่อนของเธอ กำลังนอนหลับอย่างสบายอารมณ์ในหัองพักของโรงพยาบาล
เสียงโทรศัพท์ของใครสักคนดังขึ้นต่อเนื่อง ยอนจูทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่
เธอโมโหมาก เธอเห็นชื่อหมาบ้า
จึงรีบโยนมันให้กับเพื่อน แล้วบอกว่า “หมาบ้าโทรมานายตายแน่” แล้วเธอก็รีบกระโดดลงไปนอนต่ออย่างดีใจ “ครับอาจารย์
ซอกบอมพูดครับ” “โอยอนจูอยู่ไหน
ฉันโทรหา 10 สายแล้ว” “อยู่ข้างผมนี่ครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอไม่รับสาย ครับผม”
ยอนจูถึงกับตาตื่นแล้วรีบลงจากเตียง เขาบอกยอนจูว่า
“เขาตามหาเธออยู่นะ” พอพูดจบเขาก็นอนต่อ ยอนจูรีบดูโทรศัพท์ก็ต้องตกใจมาก ไม่ได้รับ 10
สาย เธอรีบวิ่งไปพบเขาทันที เพราะกลัวว่าจะโดนเล่นงานแน่ๆ
ศจ.พัค ต่อว่าเธอยกใหญ่ ทำไมไม่รับโทรศัพท์เขา
เธอรีบขอโทษอย่างแรง จู่ๆเขาถามเธอว่า “เธอเป็นลูกสาวของนักเขียนการ์ตูนชื่อดังใช่ไหม ทำไมฉันไม่รู้มาก่อนว่า นักเขียนผู้โด่งดังคนนั้นมีลูกสาวแบบนี้”
“ขอโทษค่ะ
ที่ยังดีไม่พอ พ่อกับแม่หย่ากันเลยไม่ค่อยได้เจอพ่อเท่าไร
ว่าแต่ ศจ.ถามทำไมค่ะ” “เล่าตอนจบให้ฉันฟัง” แต่แล้วผิดคาดเธอกลับได้รู้ความจริงว่า ศจ.พัค เรียกเธอไปพบเพราะต้องการรู้ตอนจบของเรื่องW
ที่พ่อเธอเขียนอยู่
เขารู้ข่าวมาว่าสัปดาห์นี้มันจะจบแล้วเขาอยากรู้มาก ว่าใครเป็นฆาตกร จึงไหว้วานให้เธอไปสืบมาให้หน่อย
แลกกับการให้เธอมีเคสผ่าตัดครั้งแรก ทั้งสองเป็นแฟนคลับ คังชอล ที่ทั้งหล่อ
ทั้งเก่ง ตาเขาก็เซ็กซี่มากๆ เธอดีใจมาก ถ้าเธอรู้แต่แรกว่าศจ.พัค
เป็นแฟนคลับพ่อ ชีวิตเธอคงจะง่ายกว่านี้เยอะ เธอรีบโทรพ่อ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ
โทรหาซูบงคนสนิทของพ่อแทน
ซูบงกำลังกระวนกระวายอยู่พอดี
เขาบอกเธอว่าอาจารย์โอหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืน ทิ้งโทรศัพท์ทั้งกุญแจรถ
กระเป๋าเงินไม่ได้เอาอะไรไปสักอย่างทิ้งไว้ที่โต๊ะทำงาน และไม่ได้ออกมากจากห้องเลย
ความจริงงานควรเสร็จภายในสี่โมงเย็น แล้วอาจารย์ก็ไม่ได้บอกอะไรเขาเลย
อาจารย์ไม่เคยส่งงานสายเลยสักครั้ง
เธอจึงรีบไปหาพ่อที่บ้านในทันที
เธอเข้าไปดูในห้องทำงานของพ่อ ซูบงว่ามันมีเรื่องแปลก
เมื่อวานอาจารย์นั่งทำงานในห้องนี้ทั้งวัน ไม่ได้ออกจากห้องเลย ตอนประมาณสามทุ่ม
เขาเข้าไปหาอาจารย์ ก็ยังอยู่ที่นี่ อาจารย์บอกว่าสักสี่ทุ่มค่อยเอากาแฟมาให้เขา
พอถึงเวลาซูบงก็นำกาแฟไปให้เขา แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ อาจารย์ไม่อยู่ในห้องแล้ว
พวกเขานั่งอยู่หน้าห้องทำงานทั้งคืน ก็ไม่เห็นอาจารย์ออกมาเลย
จึงออกไปตามหากันแต่ก็ไม่มีใครพบ แต่ว่ามันไม่มีร่องรอยอะไรเลย แปลกมากๆ ซูบงบอกว่า
ช่วงนี้เขาดูเบื่อๆ เขาอยากจะฆ่าคังชอลทิ้ง เขาอยากจะวาดให้คังชอลตายตอนจบ
ยอนจูถึงกับหัวเราะออกมาอย่างไม่เชื่อ แต่ซูบงว่าเขาเห็นกับตาตัวเองเลย
เขาเลยเดินไปเปิดจอคอมของอาจารย์ให้เธอดู ภาพที่เห็นทำให้ยอนจูต้องตกใจมาก คังชอลนอนจมกองเลือดอยู่
“ทำไมต้องฆ่าคังชอล ทำไม” คังชอลดูเหมือนคนตายไปแล้วเลือดนองเต็มพื้น
ทุกคนห้ามอาจารย์แล้วว่าอย่าฆ่าคังชอลแต่เขาไม่ฟัง เธอเลื่อนภาพลงมา
อีกภาพมีรูปชายชุดดำถือมีดอยู่ด้วย ซูบงบอกว่าอาจารย์วาดถึงฉากนี้ก็หายไป
ยอนจูคิดว่าพ่อคงเลือกตอนจบไม่ได้เลยหนีไปก็ได้ ซูบงบอกไม่มีทาง
อาจารย์ตั้งใจแน่วแน่มากที่จะฆ่าคังชอลให้ได้
ระหว่างวาดฉากนี้อาจารย์ยิ้มอย่างพอใจ เขาดูมีความสุขมาก
จังหวะที่เธอกำลังหันหลังให้จอคอม
แล้วกำลังจะเดินออกมาจู่ๆก็เธอก็ขยับไม่ได้เหมือนมีอะไรมาดึงไว้
เธอเอื้อมมือไปสัมผัส เธอดูที่มือของเธอ เลือด!! เธอไม่กล้าขยับตัว เธอค่อยๆหันไปดู
จังหวะนั้นมีมือโผล่ออกมาจากจอคอมแล้วก็ได้ดึงเธอหายเข้าไป
เธอนอนสลบไปพอเธอฟื้นขึ้นมา กลับแปลกใจมาก
“ที่นี่มันที่ไปไหนกัน ทำไมฉันมาอยู่นี่” เธอมองไปรอบ
แล้วเธอก็เดินสะดุดอะไรสักอย่าง เธอก้มลงดู เธอเห็นเขา คังชอล!!
เหมือนกับภาพที่เธอเห็นในจอคอมเมื่อกี้เลย เธอรีบเรียกเค้าให้ได้สติ แต่ไม่ได้ผล
เธอจึงฉีกเสื้อของเขาออกดูบาดแผล
เธอพยายามจะปลดล็อคโทรศัพท์ของเขาเพื่อตามคนมาช่วยแต่ไม่ได้ผล
เธอบอกให้เขาอดทนอีกนิดจะไปตามคนมาช่วยนะ เธอรีบลงจากดาดฟ้าไปก็พบห้องครัว
เธอบอกคนที่นั้นมีคนบาดเจ็บอยู่บนดาดฟ้าให้รีบรถพยาบาลเพราะเขาเสียเลือดมาก
คงอยู่ไม่ได้นาน เธอคว้าเอากรรไกรและผ้าไปด้วย
คนที่นั้นรีบไปตามผู้จัดการโรงแรมแล้วพนักงานเสริฟที่อยู่ที่นั้นรีบวิ่งตามเธอขึ้นไป
เธอกลับมาตรวจชีพจรเขาอีกครั้ง เขายังไม่ตาย เธอจึงโล่งใจ
เธอรีบตัดผ้าขาวที่เธอนำมาเอามาซับเลือดให้เขา พนักงานเสริฟบอกว่า
หมอประชุมอยู่ด้านล่างหมด ตึกนี้มันคือตึกอะไรถึงมีห้องประชุม เขาตอบว่าโรงแรม
เขาจะลงไปตามหมอ เธอบอกว่าเธอก็เป็นหมอ เหมือนกัน จู่คังชอลหายใจขัด
เธอจึงตัดเสื้อของเขาออก เขากำลังจะตายเพราะมีลมค้างในเยื้อหุ้มปอด
เธอเห็นปากกาอยู่ในกระเป๋าเสื้อเด็กเสริฟ มันอันตรายเกินไป
เธอเคยเห็นแต่ในทีวีไม่เคยทำสักที เธอลังเลอยู่สักพักว่าจะทำอย่างไรดี ไม่มีเวลาแล้วถ้าช้าเขาอาจาขาดอากาศตายได้
แล้วเธอก็คว้าปากกามา หักด้ามออก ถ้าเธอพลาดเขาจะตาย เธอตัดสินใจแล้ว และเธอก็แทงมันลงไป
ฉึก
คังชอลถึงกับกระตุกขึ้นมาคว้ามือเธอแล้วมองหน้าเธอด้วยความเจ็บปวด แล้วก็สลบไป
เธอตัวสั่นมาก คิดว่าเขาจะตายแล้ว ในที่สุดหมอก็มาบอกว่าเขาปลอดภัยแล้ว
ให้รีบส่งโรงพยาบาลโดยด่วน เธอนั่งมองเขาอย่างโล่งใจที่ทำได้อย่างประสบความสำเร็จ
เธอว่าอยากให้ ศจ.พัคมาเห็นจังเลย
เธอภูมิใจในตัวเองมาก ระหว่างที่เธอกำลังพร่ำเพ้ออยู่
ผู้จัดการโรงแรมก็มาทักทายเธอ บอกว่าถ้าช่วยชายคนนั้นไม่ทันเวลา เขาอาจตายได้
ที่นี่เป็นโรงแรมถ้ามีคนตายจะเรื่องใหญ่ เขาขอบคุณเธอมากจริงๆ เขาขอให้เธอรอให้การกับตำรวจก่อน เธอยินดี
และมอบนามบัตรตัวเองให้ เธอคือ โอยอนจู จากโรงพยาบาลมยองเซ
เขาถามว่เธอพักที่โรงแรมนี่หรือเปล่า ทำไมขึ้นมาได้ เธอไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
จังหวะนั้นพนักงานเสริฟ มาบอกผู้จัดการว่า ชายคนที่บาดเจ็บคือประธานคังชอล
เขาตกใจมากจึงรีบวิ่งไปดูคังชอล เธอเลยรอดมาได้ เธอสงสัยว่าคังชอลคือใคร
ทำไมชื่อเหมือนพระเอกในการ์ตูนพ่อเลย หรือว่าเขาเป็นคนดัง อ๋อ
มีนักร้องชื่อคังชอลเหมือนกัน แต่เอ๊ะนั่นมันคังเตะนี่ ไม่ใช่คังชอล เธอนึกถึงภาพที่เธอเห็นในห้องทำงานพ่อ
ลักษณะเหมือนกับเขาเป๊ะ เธอไม่อยากเชื่อจึงเดินมาดูใกล้ๆอีกครั้ง
ระหว่างที่พวกเขากำลังจะพา คังชอลไป เขามองมาที่ยอนจูพอดี พอเขาจากไป จู่ๆก็มีคำว่า
"โปรดติดตามตอนต่อไป" ขึ้นมาให้เธอเห็น เธอกลับมาอยู่ที่เดิมในห้องทำงานของพ่อ ทุกอย่างเหมือนฝันไป ......
เธอยืนงงอยู่นาน
เธอยังคงเห็นคังชอลจมกองเลือดอยู่ในคอม เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ซูบงเดินเข้ามา เธอตกใจสุดขีด เธอถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอหายไปนานมากเลยนะ
เขาบอกว่าไม่โทรแจ้งความเพราะว่า อาจารย์โอส่งงานแล้ว อาจารย์ต้องอยู่ที่ในสักที่หนึ่งเขียนเรื่องส่งเป็นแน่
แล้วคังชอลก็รอดตายแล้วด้วย เธอถามว่าพ่ออยู่ไหน เขาไม่รู้ แต่ถ้าวาดเสร็จแล้ว
เดี๋ยวคงกลับมาเอง เขาชวนเธอไปอ่านตอนที่เพิ่งจะลงเมื้อกี้นี่ เธอเปิดอ่าน
สิ่งที่เธอเห็นคือ มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้าไปช่วยคังชอล เธอเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ
ทุกอย่างมันเหมือนกับสิ่งที่เธอเพิ่งจะได้ทำลงไปเมื้อกี้เอง
เหมือนทุกอย่างแม้กระทั้งคำพูด ภาพสุดท้ายผู้หญิงคนนั้นยืนตัวสั่น
แต่งตัวเหมือนเธอทุกอย่าง
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลย นั้นคือเธอนั้นเอง
พระเอกคือคังชอล เขาเกิดที่โซลในปี 1987
เขาเป็นผู้บริหารร่วมของบริษัทอีคอมเมร์ซ เจเอ็นโกลบอล บริษัทของเขามีมูลค่า 1,500
ล้านดอลลาร์
เขาเป็นอภิมหาเศรษฐีที่มี ทรัพย์สินรวมกว่า 800 ล้านดอลลาร์
เขาเป็นนักกีฬายิงปืนโอลิมปิกมาก่อน ต่อมาเขาโดนจับข้อหาฆาตกรรมคนในครอบครัว
ปัญหาคือ คดีนี้ไม่มีผู้ต้องสงสัยคนอื่นเลย นอกจากคังชอล
อัยการฮันตัดสินให้เขาประหารชีวิต และถูกตัดสินให้จำคุกในศาสอุทรณ์ อย่างไรก็ตาม
ศาสฎีกาตัดสินว่าเขาไม่มีความผิด เนื่องจากไม่มีหลักฐานเพียงพอ ศาลจึงประกาศให้พ้นผิดจากคดีฆาตกรรม
แต่ถึงอย่างนั้น ความยากลำบากก็ไม่ได้จบลง หลังจากจำคุกไปหนึ่งปี
เขากลับมาบ้านที่ไม่เหลือใคร ไปที่ไหนก็มีแต่คนคอยประณามความผิดของเขา
เขาก็ตัดสินใจปลิดชีพตัวเอง
เขาไปที่สะพานแม่ฮัน ตลอดชีวิตของเขา เขาไม่เคยคิดว่าจะต้องมาจบชีวิตแบบนี้
เขาทั้งโกรธ ทั้งว่างเปล่า เขารับไม่ไหวกับสิ่งที่ผ่านมา
เขากำลังจะปล่อยมือ ช่วงวินาทีสุดท้ายเขากลับเปลี่ยนใจ เขานึกถึงสิ่งนี้
ความพ่ายแพ้ก่อนจะเจอชัยชนะ เหมือนตอนที่เขาได้เหรียญทอง
เขาจึงคว้าจัดราวสะพานได้ทัน เขาจะไม่มีวันได้ชีวิตกลับคืนมา หากหาฆาตกรตัวจริง เขาจึงจะหาฆาตกรตัวจริงให้ได้ เขาจะสู้อีกครั้ง
ทางโรงพยาบาลได้รายงานว่าคังชอล เข้ารักษาตัว
ผ่าตัดถึงสองครั้ง และตอนนี้อาการคงที่แล้ว
มีคนมากมายเป็นห่วงเขามาเฝ้ารอดูอาการที่โรงพยาบาล
ตำรวจกำลังตามหาตัวคนร้าย แต่ก็ยังไม่พบหลักฐานที่ชัดเจนใดๆ
จากคำให้การของผู้จัดการโรงแรม พยานอ้างว่าตนเป็นแพทย์ ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นใคร
รายงานข่าวที่คังชอลกำลังดูอยู่ คังชอลให้โซฮี
เลขาของเขาตามหาโอยอนจูแต่ก็หาตัวเธอไม่เจอ กล้องวงจรปิดก็จับภาพอะไรไม่ได้เลย
โซฮีว่าเธอคนนี้แปลก เธอบอกกับผู้จัดการว่าจะยอมให้การกับตำรวจ
หลังจากที่เขากลับขึ้นไปพร้อมตำรวจก็ไม่เจอเธอแล้ว
โซฮีเอานามบัตรของยอนจูให้คังชอล เธอว่าชื่อเบอร์โทรศัพท์กับอีเมล์นั้นเป็นของปลอมทั้งหมด
ตำรวจจึงสงสัยว่าเธออาจเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด แต่คังชอลไม่คิดอย่างนั้น โซฮีถามว่าทำไมเขาดูมั่นใจ
เขาแค่รู้สึก เขาคิดว่าเธอคนนี้กุมชะตาชีวิตฉันอยู่ เขาสั่งให้ตามหาตัวเธอให้พบ
มีคนบอกว่าเธอสวยมาก แต่คังชอลแย้งว่าไม่ โซฮีถามว่า เธอจะมาเป็นกุญแจชีวิตเขาได้ยังไง
เขาว่าเธอคนนั้นสามารถหาเหตุผลในการมีตัวตนของเขาได้ “โอยอนจู
ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน”
ยอนจูอ่านเว็บตูนอยู่ในพักที่โรงพยาบาล
ก็ต้องตกใจที่คังชอลเรียกหาเธอ ศจ.พัค บอกว่าอาจารย์โอคงจะเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
ที่ใส่ตัวละครโอยอนจูลงไปในเรื่อง เขาคงจะรักลูกสาวมาก เขาไม่เข้าใจ
เขารับไม่ได้จึงมาโวยวายกับเธอ ยอนจูถึงกับปวดหัว
เธอไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
เขาว่าเธอบอกให้พ่อทำแบบนี้ใช่ไหม แทนที่จะเอาตอนจบมาบอก
เธอดันทำเรื่องราวป่วนไปหมด เพราะเอาตัวเองไปอยู่ในเรื่อง เธอไม่รู้จะอธิบายยังไงจึงรีบไล่ศจ.พัคออกไปก่อน
เธอจึงรีบโทรหาซูบงทันที “นายเห็นไหม คังชอลกำลังตามหาฉัน บ้าไปแล้ว เขากำลังตามหาฉัน เขามีนามบัตรฉัน “
ซูบงก็ว่าเรื่องมันแปลกๆเหมือนกัน อยู่ๆทำไมอาจารย์มาโฟกัสตัวละครใหม่ซะงั้น
แล้วเขาวาดจากที่ไหนกัน ซูบงยังติดต่อเขาไม่ได้เลย เธอว่าไม่ใช่พ่อเป็นคนวาด
มันมีชีวิตขึ้นมาเอง เธอว่ามีอีกโลกหนึ่งในการ์ตูนเรื่อง W อยู่จริงๆ เป็นโลกที่คังชอลอาศัยอยู่ ซูบงฟังอย่างไม่เชื่อ เธอจึงตัดสายไป โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
Review-Series-By-Pae
https://pp-review-series.bloggang.com
https://pp-review-series.blogspot.com/
https://pp-review-series.blogspot.com/2020/05/ep1-w-two-worlds.html
https://www.blockdit.com/pae
ขอขอบคุณภาพสวยๆจาก http://www.imbc.com/
